Aangekomen in de haven van Gillimanuk (woensdag 18 februari) was het maar goed dat onze chauffeur ons op de juiste plek had afgezet, want ze geven niet duidelijk aan waar je heen moet. Dit doen ze overigens bijna nergens op Bali. Verkeersborden met plaatsnamen is hier niet zoveel aanwezig als in Nederland. En als je al een bord ziet is het veelal alleen in het Bahasia Indonesisch. We kochten gelijk een kaartje en konden gelijk aan boord. Onze timing was dus perfect en alles verliep zeer soepel. De boot vertrok en we zaten heerlijk achterop de boot. Onze reis naar Java ging dan toch beginnen. De boten die hier varen zijn erg oud en kunnen allemaal wel een goede verfbeurt gebruiken. Net voordat we zouden aanmeren op Java begon het hard te regenen. Gelukkig toen we op Java aankwamen was het weer droog en konden we op zoek naar een taxi en naar een hotel. We wilden eerst gelijk vanuit de haven per trein naar Soerabaja, maar de reistijd is 6,5 uur en dan zouden we pas savonds laat aankomen. Dus toch maar besloten om een hotel te zoeken vlakbij het treinstation zodat we de volgende dag snel konden vertrekken. Toen we aankwamen in de haven kwam er gelijk iemand op ons af die vroeg of we een taxi nodig hadden. Nou nee we zijn op zoek naar een tourist information. Er zat er een schuin tegenover de haven en daar maar gevraagd naar een hotel vlakbij het treinstation. Een medewerker van deze tourist information heeft ons afgezet bij een hotel in de buurt en na het bekijken van de kamers besloten daar te blijven. Daarna zijn we bij het hotel een hapje gaan eten. Toen we het eten op tafel hadden staan zag Max een beest vliegen dat best groot was. Amarins zei gelijk die wil ik zeker niet zien, nee zeker niet. Nou te laat... Amarins heeft dat beest niet alleen gezien maar ook gevoeld in haar nek en met gevolg dat ze bijna onder de tafel lag van schrik. Gelukkig was er een andere locale gast die Amarins heeft gered door het beest dood te maken. Max heeft op internet opgezocht wat voor soort beest dit was geweest en het had veel weg van een vliegend hert wat hier ook voorkomt. Na het eten is Max achterop de scooter van een hotelmedewerker naar het treinstation geweest om een ticket voor de volgende dag te kopen. 

Na het ontbijt zijn we met een taxi naar het treinstation gegaan om daarvandaan de trein naar Soerabaja te pakken. Het was een comfortabele manier van reizen. Veel beenruimte, stoelen die ver achterover konden en je kon veel van de omgeving zien. Voor vertrek hadden we al een hotel uitgezocht in Soerabaja maar nog niet geboekt.

Na een leuke reis van 6,5 uur kwamen we dan eindelijk aan in Soerabaja. De stad waar de oma van Amarins heeft gewoond en opgegroeid is. Ook hier was het niet moeilijk om een taxi te vinden. Ze kwamen met drie man bijna op ons afgerent. Gelukkig hadden we de naam van het hotel opgeschreven (Fave hotel Mex) en konden de chauffeurs onderling regelen wie ons daar af zou gaan zetten. Onze eerste indruk van deze stad was een en al chaos. In Bali vonden we het al druk met auto's en scooters, maar in Soerabaja is het nog veel erger: 4 of meer rijstroken en dat vol met auto's, scooters, motoren en fietsen. En dat alles rijd kriskras door elkaar en haalt langs alle kanten in. 

We kwamen aan in ons hotel en ook hier was er nog een kamer vrij. Een smalle kleine kamer maar wel heel schoon en netjes. Na het inchecken en de spullen naar de kamer gebracht te hebben zijn we een stukje gaan lopen. Ons hotel stond vlakbij een groot winkelcentra en bij groot bedoelen we mega groot. Tegenover zat een Mac Donalds en een Kentucky Fried Chicken. We hebben snel even bij de Mac gegeten en zijn daarna het winkelcentrum ingelopen. Teruggekomen in het hotel heeft Amarins op internet opgezocht waar de straat met het oude huis van haar oma is ten opzichte van het hotel. Hier hadden we eerder nog niet naar gekeken. En wat bleek... De afstand tussen het hotel en de straat van het huis was maar 2,5 km. En dat terwijl de stad echt onwijs groot is! Toeval bestaat niet. De volgende dag zijn we op zoek gegaan met een kaart die we kregen van het hotel naar het huis. We liepen in een keer goed en binnen no time liepen we de juiste straat binnen en vonden we het huis. Het lijkt totaal niet op de foto zoals die in het boek staat dat Amarins haar oma geschreven heeft, maar er zijn natuurlijk ook veel jaren voorbij gegaan. We stonden in de juiste straat met het juiste nummer dus het kon niet missen. De bewoners waren niet thuis maar er stonden aan de overkant wel wat mensen die konden bevestigen dat we goed zaten. Toch best apart om in een straat te staan waarover je veel hebt gehoord/gelezen. Na dit bezoek zijn we doorgelopen naar een van de erevelden waar slachtoffers van de oorlog begraven liggen. Dit was niet zo heel ver bij het huis vandaan. Het was indrukwekkend om er een kijkje te nemen. Toen we daar waren moesten we schuilen voor een enorme regen/onweersbui. De bui duurde best wel lang en er kwam zoveel water naar beneden dat een deel van de straat onder water stond. We zijn daarna met een taxi naar nog een andere grote winkelcentra gegaan en daar rondgekeken en wat gegeten. Daarna zijn we per taxi naar het treinstation gegaan om informatie op te vragen voor de reis per trein naar Malang. Dit was niet zo eenvoudig als je zou denken. Onze chauffeur sprak geen Engels, gelukkig stopte hij ergens om te vragen en Amarins stapte ook uit om iemand te vragen het de chauffeur te vertellen. Gelukkig sprak een jong stel Engels en Bahasia Indonesisch en konden zij de chauffeur vertellen waar we heen wilden en kwamen we bij het station. Er waren voor de volgende dag geen kaarten meer voor de vroege trein. Er gaat ook een bus naar Malang maar die vertrekt vanaf de andere kant van de stad. Eerst maar weer richting hotel gegaan en daar naar mogelijkheden gevraagd wat de beste manier was om te reizen. Ze verwezen ons door naar een tourist information vlakbij het hotel. Na het ontbijt de volgende ochtend hebben we uitgecheckt in het hotel en daar de koffers even geparkeerd, zodat we die niet steeds mee hoefden te slepen op zoek naar vervoer. We zijn naar de tourist information gegaan en hier kregen we ook niet veel informatie, we moesten naar het busstation. Dus weer met de taxi onderweg en heel lang gereden voor informatie. Nou ja, informatie... Je hoeft vooraf geen kaartje te kopen, bussen gaan gewoon hele dag door en als je instapt komt er iemand langs waar je je kaartje aan betaald. Hadden we nu maar de koffers bij ons gehad.... Waar het eerst nog zo soepel ging met ons vervoer ging het hier helemaal niet zo soepel meer haha. Dus maar weer terug naar het hotel, even wat eten en opnieuw naar het busstation. 


Onze indruk van Soerabaja is een hele drukke chaotische extreem grote stad. Heel grijs en grauw en ook niet zo schoon als we gewend waren. De stad viel ons wat tegen. Maar de reden waarvoor we er heen gingen was gelukt en daar ging het om. Wat ons verder opvalt is het grote verschil met Bali qua vriendelijkheid. In Bali zijn de mensen aardiger en behulpzamer. Tot nu toe op Java vinden we de mensen minder toegankelijk en spreekt bijna niemand Engels. Wel in de hotels spreken ze gebrekkig Engels, maar taxichauffeurs spreken over het algemeen geen woord Engels. Gelukkig kunnen ze lezen en zolang je een naam op papier laat zien kom je waar je heen wilt.


Onze timing was weer eens perfect want nadat we in de bus zaten duurde het niet lang of hij vertrok richting Malang. Het was helaas al wel donker en dus onderweg weinig kunnen zien. De reis duurde 2 uur en dat was dan ook zomaar voorbij. We waren de bus nog maar net uit of we hoorden het woordje TAXI? al weer van alle kanten. Het was dus weer niet moeilijk om vervoer te krijgen. We hadden de naam en adres van het hotel gelukkig opgeschreven en zo stonden we vrij snel in het hotel Atria. Eerste indruk: wauw super luxe! Ook hier hadden ze nog een mooie kamer vrij. En zoals de eerste indruk bij binnenkomst hotel al super was, zo mooi/ ruim en schoon was ook de kamer met uitzicht over de stad en de bergen en het zwembad. Hier konden we wel 2 nachten heerlijk verblijven. We zijn het hotel uitgelopen op zoek naar een supermarktje. Normaal zagen we die om de 100 meter maar hier dus niet. Uiteindelijk toch 1 gevonden en een mooi stukje van de omgeving van het hotel gezien. Het is hier heel netjes en schoon en veel groener dan in Soerabaja.

Na een goede nacht in het heerlijk luxe hotel gingen we ontbijten. Ook dit was erg luxe, keuze genoeg. Er was van alles, zowel brood, stokbrood, croissants, gebakjes, warme soep dat ter plekke voor je gemaakt, salades, verse sappen, smoothies, koffie/thee, wafels en meerdere soorten ei (wordt ook ter plekke gemaakt), verse pasta en meerdere warme gerechten zoals rijst gebakken aardappelen en ook nog cornflakes. Zo uitgebreid hebben we het nog nooit gehad. Het smaakte ook erg goed. Na het ontbijt zijn we met de bemo (kleine taxi busjes naar het centrum gegaan). Het vervoer met de bemo is goedkoop, maar niet luxe. Kleine lage busjes waar veel mensen mee vervoerd worden. We wilden naar een tourist information omdat we graag de vulkaan Bromo wilden gaan bezoeken. Helaas wisten we niet precies waar we eruit moesten en gingen we er veel te vroeg uit haha. En toen begon het ook nog eens te regenen. Eerst even bij de winkels wezen schuilen en toen per fietstaxi richting de tourist information laten brengen. Per fietstaxi kan maar 1 persoon mee. De chauffeur van Max ging voorop en toen we een helling opgingen moest de arme chauffeur gaan lopen, hoe kan dat nu? Maar ook de chauffeur van Amarins kon het niet fietsend redden en moest de fietstaxi omhoog duwen. Het was nog steeds niet droog en we waren ook nog niet bij de tourist information dus hebben we in een hotel gevraagd waar we dan heen moesten lopen en daar gewacht tot het droog werd. Uiteindelijk zijn we bij twee tourist informations geweest en de tweede was toch wel bijzonder... We zagen een bord met de tekst VVV kantoor. En ja hoor we konden gewoon Nederlands praten! Heel bijzonder. Het bleek ook dat we dicht bij de Nederlandse wijk zaten. De andere tourist information was goedkoper dus Amarins heeft onderhandeld en we konden het voor dezelfde prijs krijgen als bij die andere. Om de Bromotour te willen doen moet je om 1 uur snachts vertrekken en je komt dan rond 12 uur smiddags weer terug. Aii dat zijn nog eens lange tochten. En we wilden dit graag op maandag doen, maar dan misten we een volle overnachting en ontbijt in onze luxe hotel. Dus besloten om deze tocht op dinsdag te doen. Moesten we nog wel iets bedenken waar we dan onze koffers moesten laten en waar we dan de hele maandag zouden verblijven en even zouden voor slapen. En toen kwam de eigenaar van het VVV kantoor met de oplossing. Hij verhuurt ook bedden boven de VVV en had dan nog wel 2 bedden vrij, voor een lousy 100000 roepies cq ongeveer 7a8 euro, zo goedkoop gaan we het niet meer beleven vrezen we. Niet super de luxe, maar ach wat geeft dat. Dus hier de Bromotour geboekt. Dit houd in: vertrek om 1 uur snachts per jeep richting Bromo, zonsopgang vanaf viewpoint met uitzicht op de Bromo, ontbijt vlakbij de vulkaan, toegang tot de Bromo krater, rondrit per jeep door sea sand, savanne, geweldig uitzicht over verschillende landschappen en weer terug naar VVV kantoor.

Na het boeken van deze tour zijn we op aanraden van sir John (VVV) doorgelopen naar Toko Oen. Dit is een Nederlands restaurant wat er al zit sinds 1930 en waar je vanuit een Nederlandse menukaart heerlijk eten kunt bestellen. Aan de buitenkant ziet het er totaal niet uitnodigend uit, heel oud en beetje vervallen uitstraling maar toch ook wel weer sfeervol. Helaas maken ze per dag van elk gerecht maar een paar en kun je dus niet alles krijgen. Toch hebben we hier heerlijk gegeten. 


Het viel ons op dat ze in Malang een stuk beter Engels spreken dan in Soerabaja. En de stad op zich ademt meer sfeer uit. En dat je gewoon Nederlands kunt spreken is toch ook wel top.


We zijn weer teruggegaan met de bemo naar ons hotel en hebben nog een goede nacht geslapen.

Ook nu weer was het ontbijt superieur. We hebben hier nog even heerlijk van genoten want zo uitgebreid zal het niet zijn tijdens de tour haha. 


Nadat we hadden uitgecheckt zijn we in de lobby gaan zitten en hebben we alvast gekeken naar een hotel in Yogyakarta. Want na de Bromotour gaan we verder per trein naar Yogyakarta. Nadat we er een hadden uitgezocht zijn we per taxi naar ons onderkomen voor die avond vertrokken. Onze timing is soms perfect, we stonden net in de VVV en het begon weer te hozen. Gelukkig was dit een klein buitje. Na de bui zijn we naar het treinstation gelopen en hebben we alvast tickets besteld voor de trein naar yogyakarta. Savonds op tijd naar de kamer gegaan in de hoop dat we kunnen slapen. 


Ons verhaal over de Bromotour kunnen jullie lezen in ons volgende verslag.


Ondertussen werkt de site weer en hopelijk is de internet verbinding goed genoeg om straks ook foto's te plaatsen!


Tidak apa apa!


Liefs Max en Amarins