Lovina: dolfijnen spotten en duiken

Het is al weer een paar dagen geleden dat we een blog hebben geschreven, maar we hebben niet stilgezeten. De internet verbinding is steeds niet super geweldig geweest en dat zorgde ervoor dat we de blog niet bij konden werken, maar hierbij dan eindelijk een update!

Na ons verblijf in het mooie hotel Ubad Retreat is Amarins zwaar verkouden geworden door de airco en Max werd ook wat verkouden. Net voordat we vertrokken kreeg Amarins van het hotel wat gember voor in de thee want dat was goed voor haar keel. We hebben besloten om zo weinig mogelijk gebruik te maken van een airco wat niet zo makkelijk is hier.
Bij het vertrek werd ons gezegd dat mochten we weer willen komen we gewoon moeten vermelden dat we al een eigen huis daar bij hun hebben haha.
Vanuit Ubud zijn we met een privé taxi Tour naar Lovina gegaan. Een taxirit naar Lovina is heel duur maar een Tour is betaalbaar en het is mogelijk om in een plaats waar de Tour langskomt te blijven en niet mee terug te gaan naar de beginplaats. Tijdens de tour zijn we gestopt bij het grootste rijstveld van Bali. Dit was erg mooi om te zien. De weg naar Lovina gaat veel door de bergen en dus veel scherpe bochten en steile hellingen en afdalingen. Een ware belevenis op zich want elke keer is het uitzicht anders en super mooi. We konden ook stoppen bij een koffieplantage, maar dit hoefde eerst niet van ons omdat we er al 2 hadden bekeken, maar de taxichauffeur zei dat het zeer de moeite waard was en dus zijn we toch maar een kijkje gaan nemen. Dit was zeker de moeite waard. We kregen heel veel informatie niet alleen over de koffiebonen maar ook over alle planten en vruchten die hier groeien. En ook hier mochten we weer koffie en thee proeven. Ze hadden hier ook weer andere soorten. Ook hier heeft Amarins gekozen voor de gingertea (gember thee). Niet omdat het zo lekker is, maar omdat het heel goed tegen verkoudheid/keelpijn is. Een andere favoriet is de mangosteen tea en voor Max de ginsengcoffee. Daarna zijn we onderweg op een mooie locatie gestopt om wat te eten. Ze hadden er een lopend buffet met allemaal Balinese gerechtjes. Helaas was op de rijst na alles koud en ook niet lekker. Het valt ons op dat het eten hier veelal koud is. Na het eten weer verder gereden en nog gestopt bij een meer met een tempel. We zijn hiervan even de naam kwijt maar daar komen we nog wel achter. Het was helaas heel erg bewolkt dus het uitzicht over het meer was niet zo geweldig. De rit duurde best lang en omdat we ook nog langs de Git Git watervallen wouden moesten we een beetje doorrijden. Dit valt niet altijd mee omdat de wegen niet super geweldig zijn (veel gaten) en heel erg smal zijn. Aangekomen bij de Git Git watervallen moesten we een heel stuk lopen. Eerst kwamen we ergens een klein watervalletje tegen en we dachten is dit het nou? Maar toen we verder liepen (heel veel traptreden) hoorden we al heel veel water vallen. Doordat het al wat later in de middag was waren de winkeltjes langs de route al dicht. Waarschijnlijk was het die dag totaal niet druk geweest. Op zich was dit niet erg want je kon lekker doorlopen. Uiteindelijk kwamen we helemaal bezweet aan bij de waterval. Na het maken van wat foto's zijn we teruggelopen naar de auto. Vervolgens zijn we doorgereden naar ons hotel in Lovina: Banyualit. Het was al donker toen we aankwamen dus konden niet alles goed zien. Na het inchecken kwam er iemand van een Tour bedrijf naar ons toe om uitleg te geven over de mogelijkheden met betrekking tot de dolfijnentour. De jongen die ons de uitleg gaf heette Eric. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en toen we Nederland zeiden begon hij een paar woorden in het Nederlands op te noemen. Een goede vriend van hem woont in Sneek. En hij is daar een paar keer geweest. Zijn boot waarmee hij de toeristen meeneemt op dolfijnentour heeft een naam die bijna niet voor te stellen is tot je het zelf ziet (of de foto). De boot heet namelijk Friesland! Hoe onvoorstelbaar dat Amarins uit Friesland in Indonesië met een boot gaat varen die de naam Friesland heeft. Wanneer we met hem meegingen konden we de Tour ook uitbreiden met een duik of snorkelexcursie de dag erna. De locatie voor het duiken/snorkelen lag voor ons op de route naar de haven voor de oversteek naar Java. Ook in dit geval was het mogelijk om daar afgezet te worden en dus het vervoer naar de haven was dan ook geregeld. Dit was zo ideaal dat we gelijk besloten om dit te gaan doen. We hadden nog niet gegeten en zijn moeder had naast het hotel een klein warung (eethuisje) en dus zijn we daar gaan eten. Ze heeft speciaal voor ons een heerlijk Balinees gerecht gemaakt en na het maken van afspraak voor volgende dag de dolfijnentour zijn we naar onze kamer gegaan om te gaan slapen. De kamer was netjes wel wat gedateerd maar schoon. De volgende ochtend moesten we om 6 uur bij Eric zijn om voordat de drukte van bootjes begon het water op te gaan om dolfijnen te spotten. Of zoals Max het noemt dolfijnen pesten. Omdat het licht bewolkt was konden we niet een super mooie zonsopkomst zien maar wel dolfijnen spotten. We hadden veel geluk want de week ervoor was het heel slecht weer steeds met hele hoge golven en dus weinig zicht. Het water was nu heel rustig en dus super weer om dolfijnen te spotten. Maar zodra er een groepje dolfijnen gespot werd gingen alle boten er gelijk op af en dan moest je hopen dat je dolfijnen goed kon zien. Het was daarnaast ook de kunst om op het goede moment de foto te schieten want anders waren ze al weer onder water. Dus uiteindelijk maar wat filmpjes gemaakt zodat je toch een dolfijn op beeld had. We zaten met z'n tweeën op de Friesland samen met de broer van Eric. We hebben een tijd gevaren en ondertussen werd het al minder druk met bootjes. Amarins vond het een leuke boottocht, Max vond er niet zoveel aan helaas. Teruggekomen in het haventje zijn we teruggelopen naar ons hotel wat bijna naast de haven zit. Hier konden we even ontbijten en daarna nog even slapen. Eric had ons nog een extra Tour voorgeschoteld. We zijn smiddags door hem naar de Holy Hot Spring gebracht. Het is een warmwaterbron met water dat komt uit de bergen en wordt verwarmd door warmte van de vulkaan. Schijnt heel goed voor je lichaam te zijn. We hebben hier even in gezwommen. Daarna heeft hij ons nog een tempel laten zien. Helaas begon het toen heel hard te regenen. Maar toch was het een leuk uitstapje en hebben we nog wat van de omgeving gezien.
We hadden geen zin om in het restaurant van het hotel te eten en omdat het eten bij die Warungnet naast het hotel de vorige avond zo goed was besloten om daar weer te eten. We hadden eerst een portie springroll (loempia) besteld en dat was onwijs lekker! Zo lekker vers en nergens anders zo heerlijk van smaak. Dat beloofde nog voor het hoofdgerecht. Max had een red snapper besteld en Amarins koos voor nasi met saté. Ook dit was heerlijk.
De volgende dag stond de duikexcursie op het programma en nadat we de koffers hadden gepakt en uitgecheckt hadden zijn we met een busje naar de verzamelplaats gebracht waar we de uitrusting toegewezen kregen. In totaal gingen er 15 personen mee waarvan 12 gingen snorkelen. Wij zouden samen met een Belgisch meisje gaan duiken. Doordat zij veel meer ervaring had werd er een extra duikinstructeur opgetrommeld voor haar en was er 1 instructeur voor ons. Amarins heeft eerder gedoken, maar dat was in 2002 en dus een opfriscursus was wel handig. Max had nog nooit gedoken. Nadat de uitrusting uitgezocht was konden we per autobus vertrekken naar de locatie waar we per boot naar de duik/snorkel locatie zouden vertrekken. Helaas was Amarins nog steeds heel erg aan het hoesten en was het de vraag of het duiken wel zou lukken maar ze kon het wel gaan proberen.
We reden naar het plaatsje Labuhan Lalang, daar moesten we even wachten tot de boten gereed waren en dan konden we vertrekken. Omdat Amarins zoveel moest hoesten kreeg ze van de begeleiders een wonderdrankje (lokaal medicijn). Het was een drankje met ketjap, zout en citroen. Het rook niet alleen afschuwelijk maar smaakte ook erg vies, maar alles voor het goede doel. We vertrokken hierna per boot naar het onbewoonde eiland Pulau Menjangan op nog geen 10 kilometer van de kust. Het eiland heeft ook de naam herteneiland maar tegenwoordig zijn er bijna geen herten meer te zien. Het eiland maakt ook deel uit van het nationaal park. Maar toen wij er aankwamen was er wel een hert zo nieuwsgierig en kwam een kijkje nemen.
Voor de eerste duik moesten we vanaf de boot achterover te water. Amarins wou het ondanks de verkoudheid toch proberen. We hebben hele mooie vissen gezien en ook de koraalriffen zijn hier supermooi en nog ongerept. Smiddags zouden we nog een duik gaan nemen en dus besloot Amarins om de duik niet helemaal af te maken en eerder te stoppen. Dus opgepikt door het bootje en Max ging nog even verder met de instructeur. Daarna hebben we de boot aangemeerd bij het eiland en kregen we aan boord een lunch. Ondanks dat de rijst en noodles koud waren was het toch lekker. De tweede duik ging vanaf de kust en ook deze duik hebben we allebei gemaakt. Het was een geweldig leuke ervaring. Na het duiken zijn we weer terug gevaren naar de kust en na het omkleden zijn wij afgezet bij de haven in Gilimanuk waarvandaan de boot naar Java vertrekt.

Ons eerste deel van de reis door Indonesië zit er op. We hebben heel veel van Bali gezien en onze indruk is dat het een prachtig mooi eiland is met veel afwisseling. Ze spreken hier heel goed Engels, zijn heel erg vriendelijk en behulpzaam. Het is wel wennen in het verkeer dat ze links rijden en dat er eigenlijk geen verkeersregels zijn. Alles rijd door elkaar en haalt links en rechts in en het gebruik van de claxon is hier heel normaal.

Hoe we het op Java gaan beleven kunnen jullie gaan lezen in een nieuw verslag.

Sampai jumpa lagi! Sing Ken-Ken.

Liefs Max en Amarins

P.s. Matur Suksma (dank u wel in het balinees) voor de lieve reacties op onze reisblogs!