Bromotour

Het heeft even geduurd, maar hierbij dan ons verslag van onze belevenissen tijdens de Bromotour op dinsdag 24 februari.

Omdat we om 1 uur snachts moesten vertrekken, hadden we een zeer goedkope smoezelige kamer geboekt bij het bedrijf waar we de tour hadden geboekt. We konden vooraf even slapen of eigenlijk een poging doen om te slapen. Dit viel niet mee, want het is nogal gehorig en dus hoor je alles wat er beneden en buiten gebeurd. Max heeft toch een uurtje geslapen en Amarins ongeveer 10 minuten. Maar toch hebben we even gelegen en gerust. Na een kopje thee kwam de chauffeur van de jeep en konden we vertrekken. Er ging nog een jong stel uit Jakarta mee. Dit was heel handig want de jongen sprak goed Engels en ook Bahasia Indonesisch en kon af en toe wat voor ons vertalen naar de chauffeur omdat deze heel gebrekkig Engels sprak.

Doordat we midden in de nacht vertrokken konden we niet veel van de omgeving zien. Wat we wel zagen was een stukje voor de auto en dat was een belevenis op zich. De weg richting de Bromo vulkaan was alles behalve comfortabel. Het werd ons al snel duidelijk dat een jeep geen overbodige luxe was. Soms dacht je hier kun je toch echt niet langs maar met een jeep kan alles haha. Toch raar dat de weg zo slecht is gezien er elke dag zoveel toeristen overheen moeten en veel geld betalen. Je zou denken dat ze daardoor een betere infrastructuur zouden kunnen aanleggen. Maar aan de andere kant heeft het ook wel weer wat. Lekker avontuurlijk. 

Na een uur rijden maakten we een korte stop omdat de chauffeur moest betalen om verder richting de Bromo te mogen. We konden hier ook gebruik maken van het toilet, want zou nog wel even duren voor we weer een toilet tegenkwamen. Amarins dacht laat ik dat maar doen. Nou daar dacht ze al snel anders over. Beide wc's waren hurktoiletten en bij de ene lagen meerdere kakkerlakken en de andere was onwijs smerig. We zijn daarna weer verder gereden en de weg werd eerst beter maar later nog slechter. Gelukkig hadden we het eten al heel lang op want door al dat geschud zou je bijna wagenziek worden haha. Om 4 uur Sochtends kwamen we aan bij het viewpoint op de berg Pananjakan op 2770 meter hoogte. De Bromo vulkaan is iets lager namelijk 2392 meter. We hadden hier nog even de tijd voordat de zonsopkomst zou beginnen. We hebben bij een warung een pisang goreng (gebakken banaan) besteld en zijn toen samen met het andere stel naar boven gelopen om een mooi plekje te vinden. Het was nog steeds erg donker en helaas hadden we geen zaklamp mee en dus was het goed uitkijken anders miste je een traptrede. Het laatste stukje naar het viewpoint moest je lopend doen en aan dat weggetje zaten veel verkopers die je van alles aan wilden smeren. Doordat we hoog in de bergen waren was het hier ook kouder. Maar nog niet zo koud als in Nederland. Al hoe wel anderen hier misschien anders over dachten.... Zoveel mensen met dikke jassen, mutsen, sjaals en handschoenen aan en dan nog rollen van de kou. Wij hadden daarentegen niet zoveel aan. Max een lange broek en een shirt en vest en Amarins een driekwarts broek en een shirt en vest. Koud hadden we het niet, het was juist lekker fris. 

Na toch best lang wachten in het donker zag je het achter de Bromo al wat lichter worden en de zonsopkomst kwam steeds dichterbij. Toen we aankwamen bij het viewpoint was het mooi helder weer, maar er kwamen wel steeds meer wolken wat niet goed is om een mooie opkomst te zien. Gelukkig verdween deze bewolking net op tijd en zagen we een hele mooie zonsopkomst. Om 6 uur moesten we weer bij de jeep zijn om te vertrekken richting de krater van de Bromo vulkaan. Na de zonsopkomst en nog veel foto's gemaakt te hebben zijn we samen met die andere 2 teruggelopen voor een kop thee en daarna weer naar de jeep gelopen. Het uitzicht dat we hadden was adembenemend mooi. We hadden de perfecte dag uitgekozen, want de dag ervoor regende het heel veel en was er dus weinig te zien. Onderweg naar de krater nog een paar foto stop momentjes gehad en toen we de berg naar beneden waren gereden stopte onze chauffeur op een geweldig mooie plek waar bijna geen enkele andere jeep stopte en kregen we ons ontbijt. Waar je ook heen keek, overal zag je de bergtoppen. We kunnen niet omschrijven hoe geweldig mooi het was. Na het ontbijt mocht Amarins samen met het andere meisje op het dak van de jeep zitten en zijn we richting de krater gereden. Toen we vlakbij de krater aankwamen werden we opgewacht door heel veel mannen met kleine paardjes die je een rit te paard aanbieden naar de vulkaan. Voor Max waren deze paardjes veel te klein, maar voor Amarins goed genoeg en na enige onderhandeling over de prijs heeft Amarins een leuk paardje uitgezocht. Het was een leuk ritje naar boven die Max lopend af moest leggen. Helaas voor Amarins ging het ritje te paard niet helemaal tot boven aan de rand van de vulkaan en moest ook zij nog een stuk omhoog lopen. Eenmaal helemaal bovenaan de rand van de vulkaan aangekomen was het uitzicht geweldig alleen de geur niet te harden. Dit kan nooit gezond zijn dus na het maken van wat foto's zijn we snel weer naar beneden gelopen naar de plek waar het paard met begeleider stond te wachten. En te paard ging Amarins weer naar beneden en Max lopend. Amarins wou toch ook nog wel een stukje sneller en gelukkig was dat geen probleem voor de begeleider en kon hij goed rennen haha. Eenmaal terug bij de jeep moesten we nog even wachten op de andere. We reden vervolgens door een geweldig landschap wat steeds veranderde maar adembenemend mooi was. Het was dezelfde weg die we op heen weg ook reden maar niks van hebben kunnen zien omdat het donker was. Onderweg op heel wat mooie plaatsen gestopt om foto's te maken. We reden door de savanne met hele mooie planten en door de sand sea (te vergelijken met woestijnzand) met steeds op de achtergrond de bergen. Ook zijn we gestopt bij teletubbiesland. Het leek sprekend het gebied wat je ziet bij de teletubbies. Er was ook een local met zijn paard waar je ook even een stukje op mocht rijden en dat heeft Amarins dan ook nog even gedaan. De vermoeidheid begon wat op te spelen maar de route die we aflegden was zo gaaf dat je gewoon niet kon gaan slapen. Of kwam dat doordat de weg zoveel hobbels had dat we zo door elkaar geschud werden en daardoor wel wakker moesten blijven. 

Nadat we de bergen uittreden veranderde het landschap weer en zagen we naast wat rijstveldjes ook plantages waar groente, aardappels en fruit werd verbouwd. We reden door smalle slingerweggetjes weer terug naar de bewoonde wereld. We konden nog stoppen bij een waterval maar Max had hier niet zo'n zin in en die andere twee wilden liever slapen en dus zijn we maar verder gereden. Om 11.30 waren we weer bij onze kamer en dat was mooi op tijd zodat we ons nog wat konden opfrissen voor we om 13.00 de trein naar Yogyakarta zouden nemen.

Onze ervaring met de Bromotour was geweldig, adembenemend en in woorden niet te beschrijven. We hebben dan ook absoluut geen spijt dat we dit hebben gedaan en zullen deze trip nooit vergeten.

In ons volgende verhaal kunnen jullie lezen hoe onze reis verder gaat naar Yogyakarta en verder.

Selamat Pagi.

Liefs Max en Amarins